اژد‌های هفت سر

مبارزه با فساد اقتصادی یکی از اولویت‌های نظام در پایان چهارمین دهه انقلاب اسلامی است؛ مطالبه‌ای اساسی که ریشه در اهداف قیام ملت ایران علیه نظام طاغوت دارد و رهبر معظم انقلاب بدلیل اهمیت این مسئله می‌فرمایند؛ «.. فساد یک اژد‌های هفت‌سر است که باید با آن به‌طور کامل و جدی مقابله شود». نخستین و مهمترین نکته آن است که فسادستیزی رابطه‌ای مستقیم با مشروعیت نظام حاکم دارد و گسترش فساد و عدم مبارزه جدی با آن، همچون اژد‌هایی است که با قطع هر عضوی از آن، عضو دیگری سربر می‌آورد و همیشه پابرجاست. ایشان دو عبارت تأمل برانگیز در زمینه فسادستیزی و مشروعیت نظام را مطرح می‌فرمایند: «.. مشروعیت من و شما وابسته به مبارزه با فساد، تبعیض و نیز عدالت خواهی است. این، پایه مشروعیت ماست.» (۵/۶/۱۳۸۲) از طرفی ایشان در دیدار اخیرشان با اقشار مختلف مردم می‌فرمایند: «.. همه بدانند، بنای نظام، برخورد قاطع و بدون ملاحظه با مفسد است.» (۲۲/۵/۹۷) چرایی تأکید بر فساد ستیزی روشن است. نظام جمهوری اسلامی ایران نظامی برآمده از حضور مردم است؛ نظامی بر مبنای مردم سالاری دینی. اولین اثر مخرب گسترش فساد، ایجاد آسیب و خدشه دار کردن اعتماد عمومی است. در یک نظام مردم سالار، کاهش اعتماد عمومی به نظام نیز ضربه‌ای مستقیم به مشروعیت نظام است. نکته مهمی که در این میان وجود دارد، نسبت فساد واقعی و تصور عمومی و بازتاب‌ها و فضاساز‌ی های رسانه‌ای در این زمینه است. اما آیا باید با هدف محافظت از لطمه دیدن افکار عمومی و در نتیجه مشروعیت نظام، وجود فساد را انکار و در خفا با آن مبارزه کرد، یا از آن سوی بام افتاد و هر روز مفاسد را در بوق و کرنا کرد و برای تهییج و بسیج افکار عمومی علیه مفسدان، رسانه‌ها را به صف کرد و جار و جنجال به راه انداخت؟ راهکار رهبر معظم انقلاب در این زمینه عمیق و را هگشاست؛ «.. در نظام اسلامی حتی تعداد کمِ افراد فاسد، زیاد است و باید با آن‌ها قاطعانه برخورد شود. نمی‌توان فساد در برخی دستگاه‌ها و یا در میان برخی افراد را به کل کشور تعمیم داد.» در پایان، فهم و تشخیص مرز باریک میان دو موضوع مبارزه با فساد یا مبالغه در فساد به دقتی بالا و کیاستی عمیق نیاز دارد که در جریانات، چهره‌ها و رسانه‌های کشور کمتر به چشم می‌خورد و سیاه نمایی و مبالغه در موضوع فساد، به نوعی «نمک پاشیدن» بر این زخم است. نسخه درمان فساد با مختصات فعلی نیز، ایجاد و تقویت نهاد‌های نظارتی، پالایش و وضع قوانین لازم، شفافیت اطلاعات، برخورد قاطع، سریع و بدون اغماض با مفسدان و... است که نمی‌توان نسبت به آن‌ها بی اعتنا بود.